Kedidir Kedi

Sevgili hayvan dostlarımızı uzaktan severim, öyle pek düşkünlüğüm yoktur. Bir ara muhabbet kuşumuz vardı, yemini suyunu verirdim ama bir yandan da korkardım. Ben odadan çıktıktan sonra aile fertlerimizden biri uçururdu aynı odada duramazdım yani. Yok başıma konacak, ani hareketlenecek bir o yana bir bu yana gelemem öyle şeylere. 

Ama bak kediler çok takdir ettiğim hayvanlar. Bir kere çok "cool"lar. İsterlerse gelirler yanına, istemezlerse dakika durmazlar. Arada pis pis bakarlar, sırnaşmak istediğinde ilgilenmesen bile kesin bir yolunu bulup sevdirirler kendilerini, yeterli sevgiyi aldıktan sonra göremezsin. Bazı köpeklerin de biraz benzer özellikleri var ama kediler kadar karizmatik değiller. Bu yüzden kedileri hep bir adım önde bulmuşumdur. 

Geçen günlerde, arkadaşım Renkli Zeynep ile (kendisi çok renkli bir insan olup, renkli sıfatını sonuna kadar hak eden çok sevdiğim bir arkadaşımdır. Renkli olduğunu pek kabul etmez ama, istese de istemese de inansa da inanmasa da öyledir) konuşurken, konu döndü dolaştı "Maru" ya geldi. Belki bilenleriniz vardır ama ben Maru ile ilk o zaman tanıştım ve beni benden aldı. 

Maru kesinlikle kendini başka bir şey sanan bir kedi:). Gördüğü her kutuya ama her kutuya girmeye çalışıyor, çoğunlukla başarıyor. Sahipleri bu durumu ve durumun komikliğini fark edip bir sürü videosunu çekmişler büyüklü küçüklü kutularla Marunun imtihanının.

Maru nun tamamen kendi özgür iradesi ile bu kutulara girdiğini düşünüyorum, yani kediciğe herhangi bir eziyet durumu yok, halinden çok da memnun. Her başardığında bir şampiyon edası ile kuryuğunu sallayarak zaferini kutlaması da cabası.

                           

Şu kedideki azim, kararlılık, hırs ve tutkunun yarısı bizde olaydı, dünyayı ele geçirirdik yeminlen:)

Marucuğuma, bloguma misafir olduğu ve beni güldürdürdüğü için buradan teşekkür ediyor, moralimin bozuk olduğu zamanlarda hatırımda kalması ve kolayca izleyebilmek için buraya eklediğimi de kendime not düşüyorum:)